Wakacje na Karaibach

LudmiÂła

Dziewczyna pokiwaÂła gÂłowÂą, a potem wzruszyÂła ramionami.
- A bo ja wiem? Oni siĂŞ chyba wszyscy znajÂą, albo po prostu znalazÂła na jakimÂś twoim profilu jego numer i zadzwoniÂła, nie mam pojĂŞcia - odparÂła, a potem uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ lekko.
- To po jutrze. Chcê mieÌ pewnoœÌ, ¿e bêdziesz zdrowy i mi gdzieœ nie zas³abniesz - odpar³a ³agodnie, a potem wys³a³a sms'a i od³o¿y³a telefon. Potem siê do niego przytuli³a i przymknê³a powieki.

LudmiÂła

Blondynka uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ Âłagodnie i powoli przejechaÂła palcami po jego torsie i idealnie wyrzeÂźbionym brzuchu.
- DziĂŞkujĂŞ. I tylko twoja. PamiĂŞtaj o tym - odparÂła cicho, a potem ucaÂłowaÂła jego usta bardzo delikatnie. Potem przytuliÂła siĂŞ do niego i westchnĂŞÂła.
- A ty mĂłj i bardzo mnie to cieszy. ChodÂź ciĂŞÂżko w to uwierzyĂŚ - dodaÂła z lekkim rozbawieniem.

LudmiÂła

Blondynka odwzajemni³a delikatnie poca³unek. Potem odsunê³a siê nieco i pog³aska³a go po policzkach, a potem odetchnê³a g³êboko.
- Fede... Tak sobie myœla³am... Nie ¿ebym siê o coœ doprasza³a czy coœ, ale... Jak by³am jeszcze m³odsza, to... Marzy³am, ¿e mi³oœÌ mojego ¿ycia zabierze mnie na tak¹ niesamowicie romantyczn¹ randkê. Wiem, to g³upie, nawet nie wiem do koùca czego bym chcia³a... - przygryz³a delikatnie wargi.

LudmiÂła

ZamrugaÂła parĂŞ razy zaskoczona jego reakcjÂą, a potem rozeÂśmiaÂła siĂŞ cicho i przytuliÂła do niego mocno.
- Spokojnie, to nic takiego, nic siĂŞ nie staÂło - odparÂła nieco rozbawiona, a potem pogÂłaskaÂła jego skĂłrĂŞ i westchnĂŞÂła.
- Czym ja sobie na ciebie zasÂłuÂżyÂłam, co? - zapytaÂła po chwili cicho, patrzÂąc w jego Âślicznie, ciemne, czekoladowe oczy. Tak strasznie je kochaÂła.

LudmiÂła

PrzewrĂłciÂła oczami, a potem uniosÂła siĂŞ lekko na nadgarstku i skinĂŞÂła gÂłowÂą.
- Ja ciebie teÂż kocham. Bardzo mocno - odparÂła i cmoknĂŞÂła go w policzek, a potem spojrzaÂła za okno. DziÂś juÂż na szczĂŞÂście w ogĂłle nie padaÂło, wiĂŞc jutro bĂŞdzie zupeÂłnie sucho... I raczej cieplej.
Swoj¹ drog¹, nie zauwa¿y³a, ¿e ju¿ tak póŸno.

LudmiÂła

ZagryzÂła lekko dolnÂą wargĂŞ i przejechaÂła powoli dÂłoniÂą po jego klatce piersiowej i umiĂŞÂśnionym brzuchu.
- No nie wiem, nie wiem - odparÂła cicho, kreÂślÂąc na jego skĂłrze skomplikowane wzroki.
- Musisz mnie jakoÂś przekonaĂŚ - dodaÂła, zagryzajÂąc delikatnie dolnÂą wargĂŞ, a potem uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ pod nosem.

LudmiÂła

ZamrugaÂła parĂŞ razy zaskoczona, ale potem westchnĂŞÂła cicho z przyjemnoÂści i przymknĂŞÂła powieki, rozkoszujÂąc siĂŞ jego wargami na swojej skĂłrze. SpodziewaÂła siĂŞ raczej tylko zwykÂłego pocaÂłunku, ale to co teraz robiÂł, teÂż byÂło bardzo przyjemne.
- Tak... Tak, chyba tak... - szepnĂŞÂła, przygryzajÂąc dolnÂą wargĂŞ.

LudmiÂła

Blondynka odetchnê³a g³êboko, opanowuj¹c siê, a potem zaœmia³a cicho i przytuli³a do niego.
- JesteÂś okropny - mruknĂŞÂła rozbawiona i ucaÂłowaÂła lekko jego policzek.
- Ale zostanê. I ja ciebie te¿ kocham - doda³a, uœmiechaj¹c siê czule, a potem pog³aska³a delikatnie jego tors i umiêœniony brzuch, kreœl¹c na nim ró¿ne wzory palcem.