Wakacje na Karaibach

LudmiÂła

PokrĂŞciÂła gÂłowÂą i pogÂłaskaÂła go po karku.
- To bardzo sÂłodkie i miÂłe, Âże to mĂłwisz. I dziĂŞkujĂŞ, ale nigdy w Âżyciu ci na to nie pozwolĂŞ, tak? Bo to twoje Âżycie i coÂś przy czym siĂŞ speÂłniasz, nie zrezygnujesz z tego z mojego powodu. JakoÂś sobie poradzimy, tak? Damy radĂŞ - odparÂła po chwili i uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ lekko, a potem ucaÂłowaÂła go w policzki.

LudmiÂła

PokiwaÂła gÂłowÂą i potarÂła ramiona.
- Tak, tak, wychodzimy - odpar³a, a nastêpnie siê podnios³a. Wysz³a z wanny i wziê³a czysty rêcznik. Szybko siê wytar³a, a potem zawi¹za³a rêcznik wokó³ siebie i spojrza³a w lustro. Przeczesa³a w³osy i odetchnê³a cicho, ogl¹daj¹c siê dok³adnie w lustrze.

LudmiÂła

Blondynka uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ sÂłabo i oparÂła o chÂłopaka.
- Wiem skarbie, Âże mnie kochasz. Ja ciebie teÂż - odparÂła cicho. MilczaÂła chwilĂŞ, a potem ujĂŞÂła jego dÂłoĂą i powoli poÂłoÂżyÂła jÂą sobie na piersi.
- Czasami sobie tak myœlê... Wydajê mi siê, ¿e s¹ za ma³e - przyzna³a cicho, zagryzaj¹c wargi. Widz¹c w swoim otoczeniu te wszystkie dziewczyny... Mia³a pewne kompleksy. Wiedzia³a, ¿e normalne modelki s¹ doœÌ p³askie, ale akurat otoczenie Ludmi³y to raczej te dziewczyny, reklamuj¹ce stroje, bieliznê... A tam by³y inne kryteria. I dziewczyny by³y inne.

LudmiÂła

SpojrzaÂła na ich odbicie i westchnĂŞÂła cicho, czujÂąc lekkie muÂśniĂŞcie na skĂłrze.
- No a.. A jak ci siĂŞ taka znudzĂŞ? Jak zapragniesz jednak czegoÂś innego? - mruknĂŞÂła, zagryzajÂąc wargi juÂż nieco delikatniej, Âżeby ich za mocno nie poraniĂŚ. Nie chciaÂła rozgryzaĂŚ ich sobie do krwi... Chyba. WestchnĂŞÂła zaczĂŞÂła siĂŞ bawiĂŚ skrawkiem swojego rĂŞcznika. 

LudmiÂła

OdwzajemniÂła delikatnie pocaÂłunek, a potem spojrzaÂła mu w oczy i pogÂłaskaÂła po policzkach.
- DziĂŞkujĂŞ... Tak bardzo ciĂŞ kocham - mruknĂŞÂła, a potem przytuliÂła siĂŞ do niego mocno. CzuÂła siĂŞ przy nim tak cudownie, wyjÂątkowo... Jej kompleksy znikaÂły, jakby naprawdĂŞ byÂła idealna, chodÂź nie byÂła. Po chwili odsunĂŞÂła siĂŞ i pogÂłaskaÂła go po wÂłosach, uÂśmiechajÂąc siĂŞ lekko.

LudmiÂła

SpojrzaÂła na niego rozbawiona i pokrĂŞciÂła gÂłowÂą z niedowierzaniem.
- JesteÂś gÂłupi i strasznie uparty - stwierdziÂła ze Âśmiechem i ucaÂłowaÂła go w czoÂło.
- Ale przy tym strasznie sÂłodki - dodaÂła, a potem oparÂła gÂłowĂŞ o jego czoÂło. ZastanawiaÂła siĂŞ, czy agentka jest bardzo zÂła... MiaÂła nadziejĂŞ, Âże nie i ta sesja jest jeszcze moÂżliwa.

LudmiÂła

SpojrzaÂła na niego, a potem zaÂśmiaÂła siĂŞ i pokrĂŞciÂła gÂłowÂą z rozbawieniem.
- Tak, dok³adnie - odpar³a ze œmiechem. Potem westchnê³a cicho i wziê³a komórkê. W³¹czy³a j¹ i od razu zobaczy³a sms'a od agentki. Przygryz³a wargi, a potem odczyta³a go. Odetchnê³a. Nie by³a z³a, bo i tak fotograf siê nie zjawi³.
- S³uchaj... Na kiedy mo¿emy prze³o¿yÌ t¹ sesjê, no bo... Nadal mamy szansê. A podobno moja agentka gada³a z twoim i on jest bardzo za tym ¿ebyœ wzi¹³ udzia³ i w ogóle - zagadnê³a po chwili.