Wakacje na Karaibach

Ludmiła

Blondynka pokręciła głową z lekkim rozbawieniem, a potem spojrzała mu w oczy.
- Nie dziękuj, nie ma za co. Zrobiłbyś dla mnie to samo - odparła łagodnie - Ale nie chodź więcej po deszczu, proszę - dodała rozbawiona i oparła się o framugę łóżka, głaszcząc go po włosach.


No to... są dwie wersje.
Niech przyjedzie jakaś bardzo podobna do Ludmiły kuzynka jej czy coś i...
1. Niech zrobią bal maskowy i Fede przez przypadek pocałuje nie tą dziewczynę.
2. Federico zobaczy jak ta kuzynka całuje się z Pablo i pomyśli, że to Ludmiła.

xD

Ludmiła

Blondynka zaśmiała się cicho i spokojnie pokiwała głową.
- Cieszę się skarbie - odparła cicho i pogłaskała go po policzku, a potem pochyliła się i musnęła czule jego skroń i gorące czoło.
- Ja też twój uwielbiam, a w.moim pokoju cała pościel tobą pachnie - dodała wesoło i zaśmiała się pod nosem.

Okej xD

Ludmiła

Blondynka zaśmiała się i pokręciła głową, a potem westchnęła.
- Nie możesz się uzależniać od mojego zapachu, bo czasem będę chwilę, że nie będę mogła być obok ciebie. I co wtedy zrobisz? - mruknęła, spoglądając mu w oczy. Pogłaskała go czule po policzkach i westchnęła pod nosem.

Ludmiła

Zesztywniała na moment, a potem pokręciła głową.
- Nie żartuje tak. To nie jest zabawne - stwierdziła poważnie i zabrała dłonie w jego ciała. Skrzyżowała ręce na piersi i spojrzała w sufit pustym wzrokiem. Nie bawiło ją to wcale, nie powinien tak żartować. To było nie na miejscu i przypominało jej złe czasy.

Ludmiła

Dziewczyna westchnęła cicho, a potem przytuliła się do niego.
- Tak, bardzo słaby - odparła cicho i pogłaskała go po torsie. Po chwili pokazała mu swój nadgarstek.
- Przyjrzyj się - mruknęła. Miała tam dwie, bardzo delikatnie, ledwo widoczne blizny. Ale jednak tam były.

Ludmiła

Wtuliła się w niego mocniej i także zamknęła oczy. Nie wiedziała czemu jest taka zmęczona, ale może to przez te wszystkie emocje, a wczoraj nie spała dobrze.
Zamknęła oczy i odetchnęła jego zapachem, a parę chwil później także odpłynęła w krainę Morfeusza.

Ludmiła

Dziewczyna poczuła jak coś lekko porusza jej włosami, więc zmarszczyła lekko brwi, zaciskając powieki, a potem je mozolnie uchyliła. Zamrugała parę razy, po czym spojrzała na Federico i posłała mu leciutki uśmiech.
- Dzień dobry skarbie - szepnęła i przejechała powoli dłonią po jego torsie.
- Jak się czujesz? - zapytała po chwili, spoglądając na niego troskliwie.