Wakacje na Karaibach

Federico
Uniósł brwi po czym prychnął i pokręcił głową.
-Ja widziałem co innego. Nie podoba mi się to i nie będę tego tolerował.-powiedział po chwili marszcząc brwi.
-Musisz się postawić na moim miejscu Ludmiła. Zrozum, że robię to wszystko bo mi na tobie zależy.-powiedział twardo.
-Zobaczymy czy przypadkiem się nim nie okaże.-dodał.

Federico
Zamrugał parę razy po czym zacisnął mocno zęby i spuścił głowę. Przeczesał swoje włosy myśląc nad jej słowami, a potem pokręcił głową. Był bardzo zdenerwowany i już nie panował nad sobą.
-W takim razie idź. Idź do tego swojego Pablo. Niech cię dalej obmacuje, a ty może lepiej otwórz oczy bo niedługo oboje wylądujecie w łóżku. A teraz wyjdź.-powiedział powstrzymując się od podniesienia głosu.

Federico
Włoch nic nie zrobił, gdy dostał poduszką. Po prostu siedział ze spuszczoną głową i zagryzał dolną wargę. Zastanawiał się czy przypadkiem nie przesadził. W końcu to nie była jej wina, gdy ten Pablo ją dotykał. A może jednak jej? Zacisnął pięści i odetchnął głęboko. Nie miał pojęcia co teraz ma robić. Iść do niej? Zostać? Nosz cholera!

Federico
Chłopak wrócił do domu po jakieś godzinie. Był cały przemoczony. Wszedł do pokoju po czym poszedł pod prysznic a potem założył bokserki i usiadł na łóżku. Wziął gitarę po czym zaczął grać i szarpać struny tak że jedna pękła. Zacisnął zęby a potem rzucił nią o podłogę tak że się rozwaliła. Przejechał dłonią po twarzy po czym opadł na poduszki i zasnął.

Ludmiła

Blondynka czekała na Federico, by mogli w końcu zacząć, ale nie nie zjawiał.
- Ludmiła co z nim, gdzie on jest? - zapytała jej agentka.
- Nie wiem, mówiłam ci już...
- Jak to nie wiesz?
- No nie wiem no! - powiedziała zdenerwowana.
- Idź go szukać - rozkazała kobieta. Lu westchnęła i pokiwała głową.
- Dobra - mruknęła, a następnie skierowała się do pokoju chłopaka. Nie mogła uwierzyć, że tak po prostu to wszystko olał...
Dotarła pod jego drzwi i zapukała w nie mocno, zaciskając dłonie w pięści.

Ludmiła

Usłyszała dość słaby głos Fede, więc zmarszczyła brwi i weszła do środka, zamykając za swoją drzwi. Zauważyła rozwaloną gitarę i poszła do jego sypialni.
- Federico, co ty... - już miała mu wygarnąć, ale widząc go w takim stanie aż zaniemówiła na moment.
- C-co ci jest? Co się stało? - zapytała już zupełnie bez złości, a tylko i wyłącznie zmartwiona, podchodząc bliżej.

Ludmiła

Blondynka westchnęła cicho, a potem pokręciła szybko głową.
- Nie, nie, przestań, nie pieprz głupot, to przecież nie twoja wina - odparła, a potem wyjęła komórkę. Napisała do agentki, że nie odbędzie się dziś sesja, bo Federico jest chory i nie da rady, a potem wyłączyła telefon i go schowała. Usiadła obok chłopaka na łóżku i dotknęła delikatnie jego włosów.
- Hej... Przynieść ci coś, potrzebujesz czegoś? - zapytała, przygryzając lekko dolną wargę.