Wakacje na Karaibach

Ludmiła

Zaśmiała się cicho i pokręciła głową rozbawiona. Położyła mu dłonie na klatce piersiowej i pogłaskała ją delikatnie.
- Dziękuję. Ale jestem pewna, że w końcu ci się to znudzi - odparła rozbawiona, patrząc mu w oczy - Każdemu facetowi to się w końcu nudzi - dodała, przewracając oczami.

Ludmiła

Dziewczyna zesztywniała na moment, ale potem odwzajemniła pocałunek, zarzucając mu dłonie na szyję. Po chwili oderwała się jednak, oddychając głęboko, blisko jego warg.
- Fede... Tu jest strasznie dużo ludzi... Przestań... - mruknęła cicho, rumieniąc się i przygryzając delikatnie dolną wargę.

Ludmiła

Blondynka poczuła jak kolana jej miękną. Normalnie jak zakochana nastolatka przy jej pierwszym pocałunku. Zacisnęła dłonie na jego ramionach, a potem się odsunęła.
- Nie Fede, przestań. Nie tutaj - mruknęła, błądząc wzrokiem gdzieś z boku. Zauważyła, że jacyś ludzie się na nich patrzą i zaczerwieniła się jeszcze mocniej.

Ludmiła

Dziewczyna odetchnęła głęboko i ochlapała sobie gorące policzki wodą. Potem szybko wyszła z basenu i podeszła do leżaka i wzięła ręcznik. Wytarła sobie ramiona, dekolt i brzuch, a potem przysiadła na leżaku i przyglądała się Federico. Milczała chwilę, przygryzając lekko dolną wargę.
- F-fede... Nie złość się na mnie, proszę... - odezwała się w końcu.

Ludmiła

Blondynka westchnęła cicho i przygryzła delikatnie wargi, a potem spuściła wzrok, bawiąc się włosami. W końcu jednak spojrzała na niego i pokręciła głową.
- Federico, ale... Posłuchaj... - zaczęła, po czym wstała i przyklękła obok niego.
- Ja... Ja też bardzo cię pragnę i wcale temu nie przeczę. Ale chyba nie zamierzałeś tego ze mną robić w basenie wśród tych wszystkich ludzi? - powiedziała tak, by tylko on to usłyszał.

Ludmiła

Blondynka zamrugała parę razy, a potem westchnęła cicho. Dotknęła delikatnie jego policzka i pokręciła głową, marszcząc lekko brwi.
- Odtrącam? Jak to, a-ale... Niby kiedy? Teraz zrobiłam to tylko dlatego, że tu jest tyle ludzi. Kiedy jeszcze?- odparła po chwili, przyglądając mu się uważnie.

Ludmiła

Blondynka westchnęła cicho, a potem ścisnęła jego dłoń.
- Nie byłam wtedy na to wszystko gotowa - odparła cicho. Potem zamilkła na moment, po czym przytuliła się do niego mocno, głaszcząc go po plecach.
- N-nie Federico, to nie są głupoty... Masz troszkę racji, ale ja wcale tak nie chcę. Chcę cię mieć cały czas blisko siebie - dodała szeptem.

Ludmiła

Pokręciła głową i spojrzała mu w oczy, a potem uśmiechnęła się lekko i ucałowała go w policzek.
- Ale ja ciebie też kocham i bardzo tego chcę - odparła łagodnie szeptem.
- Chodź idziemy do mnie, mam dość tego słońca - dodała rozbawiona, już nieco głośniej, po czym podniosła się i zaczęła zbierać swoje rzeczy.