Wakacje na Karaibach

LudmiÂła

Dziewczyna uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ lekko i pogÂłaskaÂła go po karku.
- Ja ciebie teÂż strasznie kocham - odparÂła cicho, po czym ucaÂłowaÂła go czule w policzek. Potem oparÂła siĂŞ o jego klatkĂŞ piersiowÂą, koÂłyszÂąc delikatnie, zgodnie z melodiÂą pÂłynÂącÂą z gÂłoÂśnikĂłw. ByÂła to bardzo miÂła i przyjemna chwila.

LudmiÂła

Obserwowa³a dok³adnie Federico i odetchnê³a. Có¿, mia³a nadziejê, ¿e nie upije siê do nieprzytomnoœci, bo przecie¿ sama nie da rady go wnieœÌ na górê, prawda?
SpojrzaÂła na swojÂą szklankĂŞ i upiÂła Âłyk, a potem przeczesaÂła wÂłosy.
- Zaraz wracam, idĂŞ do Âłazienki - oznajmiÂła po chwili, po czym wstaÂła. UcaÂłowaÂła go w policzek i szybko skierowaÂła siĂŞ do wczeÂśniej wspomnianego pomieszczenia.

LudmiÂła

Dziewczyna szybko poszÂła do toalety, a potem umyÂła rĂŞce i spojrzaÂła w lustro, poprawiajÂąc wÂłosy. Potem wyszÂła i po drodze do baru, jakiÂś mÂłodzi chÂłopcy zagwizdali do niej i rzucali jakieÂś gÂłupie teksty. PrzewrĂłciÂła tylko oczami, a potem wrĂłciÂła do Federico, uÂśmiechajÂąc siĂŞ.
- Jestem - powiedziaÂła wesoÂło, siadajÂąc przy barze i dokoĂączyÂła w koĂącu tego drinka.

LudmiÂła

Blondynka spojrzaÂła na Federico i uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ lekko.
- No nie wiem... Jak skoùczysz to piÌ, to mo¿emy jeszcze potaùczyÌ. Ewentualnie jeszcze przesi¹œÌ siê na te kanapy w rogu - wskaza³a siedzenia i wzruszy³a lekko ramionami.

LudmiÂła

Dziewczyna odetchnê³a g³êboko, wachluj¹c siê d³oni¹, a potem spojrza³a na Federico i uœmiechnê³a siê lekko.
- Wszystko dobrze? - zapytaÂła, dotykajÂąc delikatnie jego ramienia i gÂłaszczÂąc je lekko. WydawaÂło jej siĂŞ, Âże Federico jest juÂż troszeczkĂŞ pijany... Ale nie byÂła pewna.

LudmiÂła

SpojrzaÂła na niego nieco rozbawiona, a potem pogÂłaskaÂła lekko po wÂłosach.
- To co, chcesz ju¿ wracaÌ do pokoju i iœÌ spaÌ, czy jeszcze tu siedzimy? - zapyta³a po chwili, bawi¹c siê jego w³osami i przygryzaj¹c lekko doln¹ wargê. Póki co, mimo wszystko, zachowywa³ siê ca³kiem normalnie.

LudmiÂła

ZaÂśmiaÂła siĂŞ pod nosem i pokrĂŞciÂła gÂłowÂą.
- Dobra, zaprowadzê, ale jak siê przewrócisz, to ja ciê nie dam rady podnieœÌ - odpar³a z rozbawieniem, a potem wsta³a i z³apa³a go za rêkê. Potem powoli ruszyli do wyjœcia, a nastêpnie do windy. Wcisnê³a guzik z ich piêtrem, a potem opar³a siê o œcianê.