Wakacje na Karaibach

Lara
Dziewczyna skinęła lekko głową po czym zapisała to sobie w notatniku i spojrzała wyczekująco na Violettę.
-A ja... Poproszę risotto z małżami i pomidorkami koktajlowymi.-powiedziała na co Lara zapisała i spojrzała na nich.
-Coś do picia?-spytała jeszcze.
-Szampana.-mruknęła brunetka odgarniając włosy z twarzy. Lara od razu potem poszła do kuchni, gdzie przekazała zamówienie. Wzięła schłodzonego szampana, oraz dwa kieliszki i postawiła je na ich stoliku. Nienawidziła otwierać tego alkoholu, ale cóż... jak trzeba to trzeba... Już miała odkręcić korek kiedy usłyszała gdzieś swoje imię przez co gwałtownie się odwróciła. Korek lekko wystrzelił, tak samo jak szampan, który zalał sukienkę Violetty.
-T-Tak bardzo przepraszam...-powiedziała po chwili dziewczyna odstawiając butelkę na stół.

Lara
Violetta zamrugała parę razy zaskoczona po czym wrzasnęła na całą restaurację.
-Przepraszam? Przepraszam?! Wiesz ile ta sukienka kosztowała?!-warknęła podnosząc się z miejsca.
-Jak będzie pani pocierać kostką lodu to plama zejdzie.-powiedziała po chwili dziewczyna zagryzając dolną wargę, ale chyba tylko pogorszyła sprawę.
-Nie będę pocierać żadną kostką lodu do cholery!-wrzasnęła.
-Co tu się dzieje?-spytał po chwili kierownik hotelu.
-Nie chcący... wylał się na tą panią szampan...-zaczęła bruneta.
-Ty go wylałaś idiotko.-dodała dziewczyna przewracając oczami. Baroni spuściła wzrok i zacisnęła usta w wąską linię.
-Lara idź do holu na pewno Felicia potrzebuje twojej pomocy.-odparł mężczyzna na co dziewczyna pokiwała głową i odeszła.

Violetta
Brunetka spojrzała na Diego i zmarszczyła lekko brwi.
-Diego. Ja wcale nie przesadziłam. Ta idiotka wylała na mnie szampana. Założę się że to było specjalnie bo wie kim jestem i kim ty jesteś.-powiedziała a potem westchnęła cicho i przytuliła go.
-Te fanki są takie okrutne...-dodała wtulając się w jego ramię.

Ludmiła

Dziewczyna biegła przez ponad godzinę. Potem wróciła do pokoju i wzięła prysznic. Ubrała na siebie miętową spódniczkę troszkę za połowę uda oraz białą bluzkę na ramiączka. Rozpuściła włosy, na nogi włożyła srebrne szpilki i zeszła do restauracji. Rozejrzała się, a widząc Federico uśmiechnęła się szeroko i podbiegła do niego.
- Dzień dobry - przywitała się, stając obok niego.

Ludmiła

Uśmiechnęła się łagodnie i usiadła na krześle obok Federico.
- Pewnie. Swoją drogą, nie było mnie rano, bo z samego rana zawsze chodzę pobiegać - odparła łagodnie, zarzucając nogę na nogę, po czym oparła głowę na dłoni.

Ludmiła

Blondynka zaśmiała się i przejrzała kartę, po czym zamówiła sobie sałatkę owocową i jogurt naturalny, a do tego sok z pomarańczy, po czym odetchnęła.
- Muszę biegać. Jak stracę figurę, stracę pracę - zaśmiała się rozbawiona. Po chwili kelner przyniósł ich zamówienia, więc upiła łyk soku.

Ludmiła

Dziewczyna pokiwała wesoło głową, dokańczając swój sok.
- Tak... Podobno tu jest przepięknie... Cóż, sam hotel i plaża są cudowne, jestem ciekawa jak jest z zresztą - odparła wesoło, zakładając swoją torebkę na ramię, po czym przeczesała delikatnie włosy i poprawiła je, bo opadły jej na twarz.